Mark Bryan, een robotica-ingenieur met 11 jaar huwelijk en een dochter, heeft een unieke kijk op mode.
Dagelijks kleedt Bryan, die zichzelf heteroseksueel noemt, zich in rokken en hoge hakken, zowel op het werk als daarbuiten.
De Amerikaan, die in Duitsland woont, pleit ervoor dat mode niet gedefinieerd moet worden door geslacht. Hij is kritisch over het beperkte aanbod van kleding voor mannen, vooral in professionele settings waar de keuzes vaak beperkt zijn tot zwart, grijs, donkerblauw en soms een krijtstreep.
Vrouwenkleding biedt daarentegen veel meer diversiteit en kleur. Daarom vindt Bryan dat mannen ook de vrijheid zouden moeten hebben om rokken en jurken te dragen.
Omdat Bryan de verschillende stijlen en patronen van rokken waardeert en vooral de kleurrijke aard van vrouwenkleding, heeft hij een unieke kledingvoorkeur.
Zijn voorkeur gaat uit naar een unieke combinatie van traditionele mannenkleding boven de taille, zoals blazers en stropdassen, gecombineerd met traditionele vrouwenkleding daaronder, zoals kokerrokken en hakken van ongeveer 10 centimeter.
Bryan heeft zijn vaardigheid om op hoge hakken te lopen ontwikkeld tijdens danssessies met zijn universiteitsvriendin. Hij droeg een jaar lang hoge hakken om even groot te zijn als zij, wat hem handig heeft gemaakt in het dragen van hakken.
Bryan laat zich niet beperken door stereotypen en kiest ervoor om zich te kleden zoals hij wil. Hij is van mening dat kleding geen gender heeft en combineert daarom een mannelijke uitstraling boven de taille met een genderneutrale look daaronder.
In de gedachten van Bryan, in een overweging van het verleden, rees de vraag waarom bepaalde kledingstukken niet als genderneutraal beschouwd kunnen worden, ondanks historische gegevens. Hij stelde de vraag met betrekking tot het dragen van rokken en hakken.
Hij wees op het historisch feit dat hakken oorspronkelijk meer gedragen werden door mannen dan vrouwen, zoals bijvoorbeeld te zien was bij de Perzische cavalerie die hakken droegen om hun voeten in de stijgbeugels van hun laarzen te houden.
Het was voornamelijk de welvaart die het droegen van laarzen met hakken definieerde als een kenmerk van rijkdom, waardoor alleen de meer welvarende mannen zich dit konden veroorloven.
Met de verspreiding van deze culturele praktijk door Europa, evolueerde het dragen van hoge hakken tot een modeverklaring en werd een teken van voornaamheid onder edellieden. Pas veel later, in de 18e eeuw, veranderde deze dynamiek met de opkomst van discussies over gendergerelateerde kleding, waardoor mannen stopten met het dragen van hoge hakken.
Een illustratie van de toenemende acceptatie van hoge hakken als schoeisel voor mannen wordt gegeven door Bryan.
Opvallend door zijn keuzes, vergelijkt Bryan zijn stijl met felgekleurd haar: een tijdelijke blik, misschien vreemd of boeiend, en dan weer verder met de dag.
Voor Bryan is het gemakkelijk om passende rokken en hakken te vinden, gezien zijn maat 40 voor rokken en maat 41 voor schoenen.
Voor mannen die geïnteresseerd zijn in het dragen van hakken en rokken, raadt Bryan aan om te starten met lagere hakken om een gevoel van gemak te ontwikkelen.
1. Deze vader kleedt zich in de overtuiging dat kleding geen gender heeft.
2. Deze heteroman vindt dat ook mannen jurken en rokken moeten kunnen dragen.
3. Hij vindt dat mode niet gebonden moet zijn aan gender.
4. Zowel naar zijn werk als daarbuiten draagt hij een rok met hakken.
5. Hij is al 11 jaar gelukkig getrouwd en heeft een dochter!
