De situatie in Ter Apel is opnieuw zorgwekkend. Het asielzoekerscentrum kampt met een enorme toestroom van mensen, waardoor het zijn maximale capaciteit heeft bereikt.
De Telegraaf sprak ter plaatse met enkele nieuwkomers om de huidige omstandigheden te bespreken. Het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) heeft het op dit moment bijzonder druk in Ter Apel.
Door het grote aantal aankomsten worden nu alleen nog vrouwen en kinderen toegelaten. Alleenstaande jonge mannen moeten dus buiten blijven wachten.
Marco Visser, raadslid van Gemeentebelangen Westerwolde, geeft aan dat er noodoplossingen zijn getroffen en dat er tijdelijke cabines worden ingezet, maar dat brengt brandgevaar met zich mee. De burgemeester heeft daarom aangegeven: ‘dit accepteer ik niet.’
Volgens Visser heeft de minister het besluit aan de lokale autoriteiten overgelaten. ”En dan krijg je van de minister ene keuze: of we vangen ze op in een brandgevaarlijke cabine, of we leggen ze in het gras. En dan is het jullie probleem.”
Voor de afgewezen asielzoekers is de situatie moeilijk. Een van hen vertelt: ”Niet goed, niet goed. We hebben stress, er zijn grote problemen in ons leven.”
Een Marokkaans-Algerijnse man meldt dat hij al drie jaar in Nederland verblijft zonder papieren of een Burgerservicenummer (BSN). Hij benadrukt dat hij geen plannen heeft om terug te keren naar Marokko.
”Ik vind Nederland leuk. De mensen zijn goed en hebben respect. Snap je? Ik ga nergens anders heen.” Ondanks zijn lange verblijf in Nederland, zegt hij dat de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) hem nog steeds geen BSN heeft verstrekt.
Een andere nieuwkomer uit Irak vertelt waarom hij naar Nederland is gekomen: “Nederland is het beste land. Toen ik nog in Irak was, wist ik dat ik naar Europa wilde, en specifiek naar Nederland.”
Gevraagd naar zijn motivatie legt hij uit: “Als je hier komt en je hebt je papieren, krijg je snel een huis. Ik weet alles.” De situatie in Ter Apel blijft een groot logistiek en humanitair vraagstuk voor de lokale en landelijke autoriteiten.
