Opvoeden brengt vaak uitdagingen met zich mee, vooral wanneer kinderen buiten de traditionele genderrollen stappen. Een voorbeeld hiervan is Kim, moeder van een zesjarige zoon die graag jurken draagt, ook naar school.
Hoewel ze haar zoon wil steunen in zijn voorkeur, maakt ze zich zorgen over mogelijk pestgedrag en weet ze niet zeker of het verstandig is om hem in een jurk naar school te laten gaan.
Kim’s zoon voelt zich comfortabel in jurken en blijft volhouden dat hij ze wil dragen, ook tijdens schooltijd. Kim heeft in het verleden geprobeerd dit te vermijden, maar de wens van haar zoon is zo sterk dat ze het nu lastig vindt om hem te negeren.
Toch blijft de angst voor pesterijen een grote zorg. “Wat als hij wordt uitgelachen of buitengesloten?” vraagt ze zich af. Het komt vaker voor dat jonge kinderen kleding kiezen die niet traditioneel bij hun geslacht past.
Soms is het een kwestie van nieuwsgierigheid, comfort of gewoon een manier om zichzelf te uiten. Voor sommige kinderen is het een fase, voor anderen kan het een langduriger manier van zelfexpressie zijn.
Voor ouders is het belangrijk om hun kind in zulke situaties te steunen. Acceptatie vanuit de thuissituatie kan namelijk een enorme invloed hebben op het zelfvertrouwen van een kind.
Door je kind te laten weten dat je hem volledig accepteert zoals hij is, bevorder je zijn emotionele ontwikkeling en zelfbeeld. Een goede aanpak om negatieve reacties op school te beperken, is proactief te handelen.
Kim zou bijvoorbeeld met de leerkracht kunnen overleggen en uitleggen dat ze haar zoon steunt in zijn keuze om jurken te dragen. Door dit vooraf te bespreken, kan de school een tolerante en ondersteunende omgeving creëren, wat mogelijk helpt om vervelende reacties van andere kinderen te verminderen.
Daarnaast is het essentieel om Kim’s zoon voor te bereiden op mogelijke reacties van anderen. Door hem uit te leggen dat sommige mensen misschien verbaasd reageren, leert hij dat dit niet betekent dat hij iets verkeerd doet.
Dit kan hem helpen om trots te zijn op zichzelf, ongeacht de meningen van anderen. Het dragen van een jurk op jonge leeftijd zegt niets definitiefs over de genderidentiteit van Kim’s zoon.
Voor veel kinderen is het simpelweg een manier om te ontdekken wie ze zijn. Mocht hij op een gegeven moment aangeven zich meer als een meisje te identificeren, is het belangrijk om dat serieus te nemen en eventueel extra ondersteuning te zoeken.
Hoewel de angst voor pestgedrag reëel is, is de steun van Jolanda aan haar zoon nog belangrijker. In overleg met de school en door hem voor te bereiden op mogelijke reacties, kan ze hem helpen om zich veilig te voelen in zijn keuze. Het allerbelangrijkste is dat hij zich geliefd en gesteund voelt, ongeacht welke kleding hij draagt.
Opvoeden is een voortdurende reis van leren en aanpassen. Door haar zoon in zijn keuzes te steunen, geeft Kim hem de kans om op te groeien als een zelfverzekerde en gelukkige jongere.
Tegelijkertijd draagt haar steun bij aan een bredere boodschap van diversiteit en acceptatie. Kinderen die opgroeien in een omgeving waarin ze zichzelf mogen zijn, ontwikkelen zich tot open en empathische volwassenen.
Door haar zoon de vrijheid te geven om te dragen wat hij wil, toont Jolanda niet alleen haar onvoorwaardelijke liefde, maar zet ze ook een voorbeeld voor andere ouders en kinderen. Dit helpt om een meer inclusieve en begripvolle samenleving te bevorderen, waarin iedereen zichzelf mag zijn.
