In het Verenigd Koninkrijk is een opvallend verhaal de aandacht gaan trekken: een moeder spendeert elke maand maar liefst €4000 aan kleding voor haar 10-jarige zoon, die dol is op exclusieve designermerken.
De 39-jarige Doris Russell heeft onthuld dat haar zoon Charlie alleen genoegen neemt met high-end merken zoals Tommy Hilfiger, Cotton Candy, Nike en Adidas, ondanks de hoge prijskaartjes.
Charlie, die naast zijn school ook als kindermodel werkt, raakt steeds meer geïnteresseerd in zijn uiterlijk en weigert toe te geven als het om zijn kleding gaat.
Zijn moeder legt uit dat hij specifiek vraagt om designer shirts, broeken en zelfs sokken, die veel duurder zijn dan wat andere kinderen zouden dragen.
“Gewone gymshorts zijn niets voor hem, hij wil alleen die van Adidas, die ongeveer $67 per stuk kosten,” vertelde Doris aan The Sun. “Zelfs voor zijn T-shirts kiest hij voor Nike, die $39 per stuk kosten, in plaats van goedkopere opties.”
Charlie heeft voor gymlessen specifieke Nike sportschoenen van $137 per paar en Nike voetbalschoenen nodig. Zelfs zijn sokken zijn duur, met Adidas voor gym en Calvin Klein voor uniformdagen.
Doris besteedt veel geld aan de kleding van haar zoon om hem te kleden zoals hij wil. Dit heeft gemengde reacties opgeroepen.
Ze is momenteel op zoek naar een nieuwe rugzak voor Charlie, waarbij de enige acceptabele opties van Nike of Adidas zijn. Het verhaal van Doris en Charlie heeft gemengde reacties opgeroepen.
Sommige ouders en commentatoren bekritiseren de buitensporige uitgaven aan kinderkleding, terwijl anderen begrip hebben voor de wens van een ouder om aan de voorkeuren van hun kinderen te voldoen, zelfs als deze duurder zijn.
In hoeverre moeten ouders ingrijpen in de kledingkeuzes van hun kinderen en hoe ver moeten ze gaan om aan hun wensen tegemoet te komen, blijft een vraag die gesteld wordt.
Voor Doris is het een voortdurende uitdaging om te balanceren tussen het ondersteunen van Charlies zelfexpressie en het bewaken van haar budget.
Haar situatie illustreert de complexiteit van ouderschap in een tijd waarin kinderen hun eigen stijl en voorkeuren al op jonge leeftijd ontwikkelen, vaak beïnvloed door sociale media en de entertainmentindustrie.
Terwijl Doris blijft omgaan met deze uitdagingen, blijft de discussie over de kosten en waarden van kinderkleding gaande, met Charlies case als een spiegel voor hedendaagse opvattingen over ouderschap en consumentisme.
1. Haar zoon, kindmodel, neemt alleen genoegen met merkkleding.
2. Ook voor gym wil hij specifieke sportkleding..
3. Zelfs zijn sokken zijn duur…
4. Hij gaat niet akkoord met goedkopere alternatieven…
5. Meneer wil alleen duurdere merken, met minder gaat hij niet akkoord!
